Op een winters, zonnig en warm curaçaos terras genoot ons kersvers bestuurslid Warner van een uitstekend drankje (is een eigen invulling van de schrijver, maar ik verwacht niets anders). Nu zijn er niet veel dingen die hem dan uit zijn stoel zouden kunnen krijgen. Een noodkreet van medebestuursleden bewees dat deze dingen toch bestaan. 2 van zijn favoriete activiteiten lagen in het verschiet: het eerste is dingen regelen, het tweede Falk aan het werk zetten.
De radartjes in zijn hoofd draaiden sneller dan het internet op Curaçao en al snel was het hele team op de hoogte van de problemen bij ons naaste clubje IVV. Een inhaalwedstrijd van de gestaakte pot van de zondag 2 was pardoes ingepland, terwijl de heren juist zo ontzettend hard "hun voetbalskills aan het verbeteren" waren op trainingskamp in Barcelona.
Uit alle hoeken en gaten moesten IVV leden worden opgetrommeld om onder de boete uit te komen voor het niet komen opdagen. Het zal dan ook niemand verbazen dat er een bonte verzameling “Beau Geste” ontstaan was. Het leeuwendeel was duidelijk afkomstig van de rood-witte tijgers van de zaterdag 2, maar ook de zaterdag 3, zondag 3 en zelfs de O17&O18 hadden afgevaardigden gestuurd. De uitverkorene om dit stelletje ongeregeld aan te sturen was Ton, een stille maar zeer waardevolle kracht binnen de club.
Zijn werkwijze van opstelling maken was conform het format “wie het eerst komt mag zijn naam op het formulier zetten”. Het zal dan ook niemand verbazen dat de wedstrijd met een volledige 4 mans Za 2 bank aangevangen werd. Het feit dat er zoveel wissels aanwezig waren schopte tegen het been waar Kaz mee uit bed was gestapt. Hem was immers verteld dat er zonder hem absoluut niet gespeeld kon worden en hij zag de opponent als een te grote kluif. Deze tegenstander is het tweede zondagelftal van AFC, waarvan het eerste elftal komende donderdag bij Vitesse op bezoek mag in de Gelredome voor de KNVB-beker.
Terwijl Jelle tijdens de warming-up Timo aan het inschieten was, vroeg hij om een ouderwetse “Van Beek speciaal”. De lokale snackbar kan de volgende keer beter uitkomst bieden, want Daan ging theatraal naar de grond na een koud schot dat wel degelijk het doelnetje bereikte. Helaas was dit theater hem niet ingesouffleerd en was het hem ook niet te doen om een massage van Dick Albers. Hij lijkt een serieuze blessure te pakken te hebben. Dit zorgde voor een streep door de basisopstelling waarna Krijn zijn plek in het centrum over mocht nemen.
Terwijl Warner nog op zijn koffer aan het wachten was moest er dan toch echt gestart worden en wel met een 0-2 achterstand in de 22ste minuut. Gelukkig heeft de Za 2 dat dit seizoen al meermaals geoefend, dus dit was eigenlijk een snelle manier om de normale gang van zaken op te pakken. Dat AFC een club uit Amsterdam is bleek wel uit de reactie op de motivatieroep van de dit keer azuurblauwe tijgers (“TIMO T*!”). Er stond familie op het veld.
Het trainingskamp van Zondag 2 had eenzelfde uitwerking op de mannen in het veld als de gouwe ouwe trainingskampen van OSM. Na de eerste paar minuten was het duidelijk dat de ingecalculeerde complete walk-over uit ging blijven. Jongelingen Morris en Simon bewezen direct hun mannetje te staan en een evenwichtig beeld ontstond. Dit beeld motiveerde de rest van het bijelkaargeraapt zooitje en combinaties tussen Desmond, Jelle, Falk en Stefano werden al direct gevaarlijk. Vrij vroeg kon er een vrije trap versierd worden. Jelle was wel in voor een ‘Roberto Carlosje’ en de keeper van de tegenstander weet nog steeds niet of hij nou in de linker of de rechterhoek zat. Na deze aansluitingstreffer verhoogde de spanning op het veld duidelijk en zelfs Kaz leek er in te gaan geloven. De korte eerste helft werd nog snel afgesloten met een ontsnapping over rechts, waar de mega snelle AFC aanvaller onze goed spelende tweede Timo te snel af was. Ondanks een verloop van één goal voor en één goal tegen werd er toch morrend de kleedkamer betreden in de rust.
Onder toeziend oog van John zette het evenwichtige spelbeeld zich na rust voort met een goed voetballend IVV en snelle uitbraken van AFC. Thijmen bewees dat hij “half” was en wisselde zichzelf om richting zijn werk te gaan. Hij had zichzelf best helemaal kunnen tellen met zijn uitstekende vertoning. Nadat de 4-1 en de 5-1 er toch invlogen waren en Kaz en Warner het veld hadden betreden was het tijd voor de ommekeer: de terugkeer van Marcel. Hij durfde deze “rustige” terugkeer aan en met succes, hij kon het volledige laatste kwartier uitspelen!
Een halve wedstrijd was de tijd die centrale verdedigers Max en Krijn nodig hadden om op elkaar ingespeeld te raken. De listige snelle aanvallen werden steeds beter geneutraliseerd en er kon weer aanvallend gedacht worden. Nadat Falk en Waner beide een presenteerblaadje goal hadden verkwanseld was er na een sublieme crosspass “over de hele” van Kaz op Stefano toch de tweede IVV goal. De stand was dan wel 2-5, er viel nog eer te behalen voor dit team. Een verlies van 2 goals betekende immers eigenlijk een gelijkspel. Deze droom werd door AFC bruut verstoort met de 6de goal. De door de scheids benoemde geflatteerde uitslag werd vlak voor het eindsignaal nog even opgefleurd door de combi-revanche van Warner die een penalty versierd en Falk die hem erin schiet. Eindstand: 3-6 (maar eigenlijk 3-4).
Na het maken van de elftalfoto werden we onder het genot van de door IVV gegunde pitchers en patat nog bedankt voor de leuke tegenstand, iets wat AFC geenszins had verwacht. Marcel wilde hier terecht nog even benadrukken dat hij de enige op het veld is die 2-1 heeft gewonnen. De conclusie werd getrokken dat er eigenlijk niemand slecht had gespeeld.
Volgende week staat voor de zaterdag 2 de eerste competitiewedstrijd weer voor de deur. Met wintersport-afmeldingen van Falk & Jelle en de onzekerheid bij de blessure van Daan heeft deze opwarmpartij in de 1ste klasse dan misschien niet voor erg veel inspeeltijd gezorgd als voorbereiding voor de volgende wedstrijd, maar een onvergetelijke dag was het zeker!
